Gezond gaan slapen en daarna letterlijk niet kunnen opstaan – getuigenis burn-out Els

Els ging gezond slapen en kon de volgende ochtend letterlijk niet uit haar bed. Haar getuigenis over burn-out toont dat het je echt overvalt.

Ik ben op een avond gezond gaan slapen en ik kon ’s morgens letterlijk niet uit mijn bed. Mijn lichaam nam het over. Dat klinkt raar en dat was het ook. Het was alsof ik door een vrachtwagen overreden was. Zo begint Els haar verhaal over burn-out.

Ik wilde wel uit mijn bed maar mijn lichaam zei nee. Dat was zeer confronterend en enorm beangstigend. Ik heb toen ervaren dat er nog iets anders is dan de eigen wil.

Hooguit wat vage lichamelijke klachten door frustraties op het werk

Els had destijds wel eens wat pijn in haar arm of borst maar ze heeft er nooit iets mee gedaan. Iedereen heeft wel eens, dacht ze. Dat gaat wel over. De pijn in haar borst stak ze op de stress van het werk, maar zo lang dat de pijn weer weg ging, was ze niet echt gealarmeerd.

Waar Els zich op haar werk vooral aan stoorde, was dat sommige collega’s alleen aanwezig waren en geen werk verzetten en dat haar baas niet ingreep. Zij was zelf een gedreven collega die altijd doorwerkte. Het gelanterfanter van sommige collega’s en haar baas die maar liet betijen konden haar daarom enorm frustreren.

“Ik wilde vroeger graag carrière maken. Daar kwam mijn gedrevenheid en inzet vandaan”, gaat Els verder. Ik kon dan ook moeilijk begrijpen dat werken voor sommige collega’s niet zo belangrijk was. Voor mij was werken enorm belangrijk. Mijn werk was als het ware mijn identiteit.”

Burn-out kwam niet alleen door het werk

“Bij burn-out wordt de nadruk veel op het werk gelegd”, gaat Els verder. “Ik heb daar bedenkingen bij. Het is voor mij een smeltkroes van werk-, privé en persoonlijkheidskenmerken.”

Bij Els kwam de burn-out vooral door haar perfectionisme en niet kunnen loslaten. Ze wilde alles te goed doen, ze probeerde alles te voorzien en zo veel mogelijk te controleren. Haar valkuil is geweest dat ze in de ratrace is meegegaan. Haar werk kwam op de eerste plaats, ze wilde carrière maken.

Els was altijd zeer loyaal tegenover haar werkgever en dit ging zelfs ten koste van haarzelf. Vandaag voelt ze zich niet meer verplicht om langer te werken als ze haar baas ziet zuchten. Ze zegt makkelijker neen. “Mijn werk blijft belangrijk voor mij maar het bepaalt niet langer meer wie ik ben. Ik ben nog altijd ambitieus maar ik heb ook heel veel aandacht voor mijn privéleven.”

Twee maanden geslapen

Van de drie maanden dat Els ziek thuis was heeft ze twee maanden bijna uitsluitend geslapen. Ze lag op de zetel en in haar bed. Ze kon niet lezen en geen tv kijken. Op doktersadvies bleef ze wel een keer per week sporten in de fitness.

“Tijdens de burn-out ga je toch een lichamelijke, medische of wetenschappelijke verklaring zoeken voor je burn-out”, zegt Els. “Waarom kon ik niet uit mijn bed. Alsof ik wilde weten waarom mijn spieren faalden. Die geest is iets heel raar.”

Gezonde geest in een gezond lichaam

Net daarom hecht Els vandaag veel aandacht aan zowel haar lichaam als haar geest. Ze gaat nog altijd wekelijks naar de fitness voor haar lichamelijke gezondheid.

Daarnaast gaat ze maandelijks naar de psycholoog voor haar geestelijke gezondheid. Ze vindt het nu even belangrijk om op geestelijk vlak met iemand alles op een rij te zetten.

Na drie maanden al terug aan het werk

Els is na drie maanden terug gaan werken. Dat was eigenlijk veel te snel maar ze voelde zich gepusht door haar werkgever. Ze kon toen nog te weinig neen zeggen.

Ze is er trouwens van overtuigd dat haar snelle vermoeidheid vandaag nog altijd het gevolg is van haar te snelle werkhervatting. Serieuze stresssituaties putten haar vandaag nog altijd uit.

Toen ze destijds terug naar het werk ging was er totaal geen omkadering of begrip. Dat heeft haar eigenlijk toch gekwetst. Ze hoopt dan ook dat werkgevers meer op preventie van burn-out gaan inzetten. “Een goed gesprek kan al veel doen”, zegt Els. “Als de werkgever opmerkt dat iemand minder productief is, vraag dan toch: Is er iets? Gaat het niet?”

Eerlijkheid over burn-out bij solliciteren

Toen ze na haar burn-out eens ging solliciteren bij een andere werkgever, hield ze daar een heel dubbel gevoel aan over toen ze vertelde dat ze een burn-out heeft gehad.

Ze is er van overtuigd dat ze voor haar eerlijkheid afgestraft is. “Voor mij is de burn-out afgesloten en ik wil er niet te veel op ingaan. Het leven gaat voort. Tijdens dat sollicitatiegesprek had ik vooral het gevoel dat men wilde uitvissen of ik het nog eens zou krijgen.”

Een goede voorbereiding bij het solliciteren is daarom belangrijk. Wat ga je zeggen, hoe ga je dit zeggen en hoe ga je een bedrijf duidelijk maken dat je nu veel sterker in je schoenen staat dan vroeger.

Veranderen van job was een goede beslissing

Een paar jaar na haar burn-out, heeft Els bij dezelfde werkgever op een andere afdeling gesolliciteerd en kreeg ze een andere job. Voor haar hoeft de carrière niet meer. Ze vindt werken nog altijd leuk en geniet van de toffe sociale contacten maar werken is niet meer het belangrijkste.

Veranderen van job is voor haar het beste geweest dat ze kon doen, vindt ze. “Ik was door mijn burn-out enorm veranderd als persoon en de oude job paste niet langer meer bij mijn levensvisie. Ik heb nu een rustigere job. Vroeger mocht mijn baas mij altijd bellen, ook op vakantie of in het weekend. Vandaag aanvaard ik dat niet meer.”

Leven na een burn-out

“Door voor mijn carrière te kiezen en altijd beschikbaar te zijn, heb ik ingezien dat ik zoveel andere mooie en leuke dingen in mijn leven gemist en verwaarloosd heb”, zegt ze.
Ze kan nu echt op vrijdagavond haar laptop uitzetten, in het weekend telefoons van het werk op haar voicemail laten vallen en mails tot maandag negeren.

De burn-out is voor haar toch ook positief geweest.

Els kent haar lichaam nu veel beter. Als ze ergens pijn voelt, dan gaat ze direct op de rem staan en rust ze. Ze aanvaardt ook dat ze sneller moe is. Niet alleen op vakantie last ze tussen uitstappen een rustdag in. Ook thuis doet ze dat. Af en toe lui zijn en jezelf de tijd geven om met je gedachten één te zijn, is meer dan OK en voor Els ook noodzakelijk.

Ze blijft alert en vechten tegen haar perfectionisme. “Ik heb moeten leren dat minder goed ook OK is en dat het leven niet perfect is. Hierdoor ben ik veel milder geworden. Ik hou er rekening mee dat de burn-out altijd kan terugkomen.”

Ik schaam me niet voor mijn burn-out maar ik vermeld het bijna nooit

Els hoopt op meer begrip voor burn-out. Vandaag is burn-out een modewoord. Het staat bijna chique als je kunt zeggen dat je een burn-out hebt want dan zeg je aan mensen dat je alles gegeven hebt.

Daarom zegt ze niet dat ze een burn-out gehad heeft. Niet omdat ze zich ervoor schaamt maar wel omdat je zoveel mensen kwetst als je het woord burn-out in een foutieve context gebruikt.

Els heeft heel diep gezeten omdat haar lichaam echt alles overnam en zelfs niet meer kon bewegen. Dat is een totaal andere vorm van burn-out dan een bijna burn-out waar je ook veel kenmerken van burn-out hebt maar waar je lichaam nog niet blokkeert of even in een dipje zit.