Hoe komt het toch dat we een probleem vaak wel aanvoelen maar geen oplossingen kunnen bedenken.
Eén van de redenen is dat we zo graag analyseren waarom er iets fout loopt in onze werkomgeving. Dit gebeurt vaak niet met de bedoeling om een oplossing te zoeken maar om de schuld van alles bij iets of iemand anders te leggen.
Het is de schuld van de baas, het is de schuld van de productie, het is de schuld van de overheid, het is de schuld van de file, ....
Het is zoals bij examens
- Als iemand geslaagd is, dan zegt hij/zij: ik heb goed gewerkt want ik ben geslaagd.
- Als iemand zakt, dan zegt hij/zij: de leraar heeft mij een onvoldoende gegeven. Alsof het de schuld van de leraar is.
Waarom best niet fixeren op het probleem zelf
Als we tegen problemen aanlopen, blokkeert het vaak ons denken als we te veel bezig blijven met naar het probleem op zich te kijken. Het probleem wordt over geanalyseerd.
We zien daardoor vaak de oplossing niet meer omdat we ons fixeren op het probleem.
Laat iemand anders het maar oplossen
We leggen vaak niet alleen de schuld bij iemand anders. We verwachten ook dat een derde het probleem voor ons gaat oplossen.
De sfeer is slecht op het bedrijf, de verantwoordelijke moet dit aanpakken. Het milieu gaat naar de haaien, de overheid moet maar maatregelen nemen.
Focus op je eigen oplossing
In plaats van te blijven doordrammen over wat er fout loopt, kunnen we beter focussen op haalbare oplossingen. Wat kunnen wij zelf concreet doen om dit probleem aan te pakken en op te lossen?
In plaats van af te wachten tot iemand in gang schiet, ga je best nadenken wat je zelf kunt doen om de situatie voor jou te verbeteren.
Haalbare stappen?
Als dat grote uitdagingen zijn, hoe kun je dan van die ene grote berg die je over moet, kleinere haalbare successen maken?